از سوم فروردین سال ۱۳۸۸ نزدیک به ۱۴ سال می‌گذرد. در این ۱۴ سال گروه جهادگران عرصه کشاورزی به عنوان اولین گروه تخصصی کشاورزی و دامپروری در سطح کشور خدماتی را ارائه داد. در ماه‌های اخیر با همفکری جهادگران، پیشکسوتان جهاد و اساتید دانشگاهی، بر آن شدیم تا نقش خود را از حوزه کشاورزی و دامپروری ارتقاء داده و در عرصه مغفول مانده و بدون متولی توسعه روستایی، با عنوان “قرارگاه جهادی توسعه روستایی” فعالیت نماییم تا بتوانیم نقش بیشتری در هویت بخشی و توسعه اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی روستاهای کشور ایفا کنیم.
قرارگاه جهادی توسعه روستایی قرارگاهی است، کشوری، غیر دولتی، غیر تجاری و غیر انتفاعی، متشکل از دفاتر استانی، شهرستانی و دهستانی و همچنین چندین گروه جهادی همسو، در راستای حمایت و هدایت گروه‌های جهادی در مناطق کم برخوردار که در چارچوب برنامه‌های توسعه روستایی کشور و تعریف شده در راستای سیاست‌های سازمان بسیج سازندگی، در چارچوب نیل به منویات مقام معظم رهبری و تحقق سند چشم انداز، نقشه راه و اهداف حرکت‌های جهادی و با رعایت قوانین و مقررات موضوعه کشور فعالیت می‌نماید.
انگیزه اصلی از تشکیل این قرارگاه، تسهیلگری و هدایت امور خدمت رسانی و اشتغال پایدار در چارچوب برنامه‌های ملی توسعه روستایی، توسط مردم و گروه‌های جهادی، در دهستان‌های کشور به عنوان تنها مناطق تقسیم بندی شده در جغرافیای سیاسی کشور که هیچ مسئول و متولی مستقیمی ندارد، در راستای حرکت به سمت قله‌های اهداف عالی انقلاب اسلامی است.
همچنین اهداف قرارگاه با توجه به پتانسیل ستادی و عملیاتی مناطق محروم به سه گروه کوتاه مدت، میان مدت و بلند مدت و همچنین خرد و کلان تقسیم می‌شود که این اهداف در سند توسعه منطقه به تفصیل و جزء به جزء (اهداف اجتماعی، سیاسی، فرهنگی، اقتصادی و…) می‌آید.

اردوی جهادی

حرکت‌های جهادی، مجموعه‌ای از فعالیت‌های خودجوش است که توسط دانشجویان، طلاب حوزه‌های علمیه و دانش آموزان و سایر جوانان داوطلب در مناطق محروم کشور برگزار می‌شود و بنابر ظرفیت‌ها و توانایی‌های موجود در میان شرکت کنندگان، انواع خدمات از جمله انجام پروژه‌های عمرانی مورد نیاز منطقه، خدمات کشاورزی، پزشکی-درمانی، آموزشی- تحصیلی و … در کنار فعالیت‌های فرهنگی ارائه می‌گردد.
حرکت‌های جهادی صرفا یک کار عمرانی یا فرهنگی یا اردوی خودسازی نیست، بلکه مجموعه جامعی است که آثار و برکات آن، در سه حوزه “مردم و اهالی مناطق محروم”، “شرکت کنندگان در این حرکت‌ها” و “مسئولان و مدیران منطقه‌ای” قابل بررسی است. البته کلمات قادر نیستند این آثار و برکات را با همه ابعاد و گستردگی خود بیان کنند. باید اردوی جهادی رفت و این آثار و برکات را دید و حس کرد.
اردوی جهادی می‌تواند مقدمه‌ای باشد بر درک حقیقی مستضعفین و آماده شدن برای ظلم ستیزی. این دو مسئله دو روی یک سکه‌اند لیکن لازم و ملزوم هم هستند. یعنی اگر کسی بخواهد مبارز خوبی برای آرمانهای متعالی ملی مذهبی باشد، بایستی حتما ارتباط نزدیکی با محرومین داشته و خدمتگذار و یاور آنها نیز باشد. این مسئله در سراسر زندگی ائمه معصومین علیهم السلام دیده می‌شود.

پیمایش به بالا